Vorige week is Viënna begonnen met haar balletlessen, dat gene waar ze letterlijk al 1,5 jaar om vraagt en al maanden mee bezig is doordat het constant werd uitgesteld door tante Rona. Toen ze dus anderhalve week geleden ineens weer steeds meer zuur begon te spugen en het weer vaker zuur kreeg wist ik even niet wat te doen met haar balletlessen. Ik besloot het aan te kijken op de dag van haar eerste les.
Zondag op maandag nacht was vreselijk, door haar hsp maakte ze zich zo ontzettend druk dat ze flink hoge koorts ontwikkelde en nog zieker werd dan de nachten ervoor. Uren heb ik bij haar gelegen om er voor haar te zijn, zo zuur, zulke hoge koorts. Misschien moeten we haar ballet maar afzeggen, was het geen wat de hele nacht door mijn hoofd spookte. ‘S morgens toen ze wakker werd was er geen verschil met de nacht maar kon ik weer wel helder nadenken. Dit gebeurt altijd, bij al het nieuwe, de hsp neemt het over. Het geen wat we dan over houden is het zuur spugen / oprispen dat wat al vanaf september aanwezig is en maar even redelijk goed onder controle was. In gesprek met Bryan besloten we dan ook haar de balletles niet te ontzeggen, ze kijkt er al zo lang naar uit.
De hele ochtend hing en lag ze wat tegen me aan en tegen 11 uur vroeg ze me of ze alsjeblieft mocht gaan slapen. Tuurlijk mag dat kind, dan kan je nog wat rusten tot we naar ballet gaan. Want hoe ziek ze zich ook voelde ze was zo dol enthousiast. (Dat was ook haar ziek maker natuurlijk) Ik besloot haar een zetpil te geven zodat ze haar rust kon nemen en hopelijk de koorts en de pijn in haar keel wat af nam. Als een blok viel ze in slaap en om half 2 maakte ik haar wakker, nog steeds ziek maar ze had een glimlach van oor tot oor van blijdschap, eindelijk ballet!
en keek ik tegen een meisje aan die spierwit weg trok.
Mama ik heb zuur….
Bij ballet aangekomen waren er 2 andere kleine ballerina’s, super fijn een kleine groep. Viënna ging voorop en voor deze ene keer mochten we op gepaste afstand kijken. Super leuk en fijn helemaal omdat ze natuurlijk zo zuur was. Haar balletjuf heb ik kort wat ingelicht en verteld over het hoe en wat. Viënna stopt zelf wanneer ze het te zuur krijgt en zo weet zei dan ook waarom en wat er speelt. Een lieve juf die direct heel meedenkend was. De les duurt een half uurtje die ze helaas niet helemaal kon volhouden, bij het laatste deel van de les, het huppelen kwam het zuur omhoog en keek ik tegen een meisje aan die spierwit weg trok. Mama ik heb zuur…. Kom maar bij mama zitten tut, het is goed. De juf sloot de les af bij ons, zodat Viënna toch de ballet groet kon zien en in zich kon opnemen. Want dat is hoe het met hsp vaak werkt, ze kijkt en neemt op om het vervolgens precies na te doen. Nog een klein gesprek met de juf over de komende weken, want vind zei het ook oké dat er eigenlijk een ‘ziek‘ kindje mee doet. Dat was geen probleem omdat ik hoe dan ook beneden op haar wacht. Mocht het dus niet gaan dan kan ze aan de kant plaats nemen of bij erger naar mij komen.
Wij besluiten dus om Viënna geen dingen te ontzeggen ondanks ze ziek is. Zolang het gaat natuurlijk maar dat lijkt me duidelijk. Door haar hsp maakt ze zichzelf letterlijk ziek door enthousiasme of spanning. Zo was bijvoorbeeld ook afgelopen woensdag precies zo, na twee weken mei vakantie had ze weer zoveel zin in school. Haar maagproblemen maakt het lastiger, maar daar weet Viënna zelf inmiddels heel goed haar eigen grens, en wij zien die ook. We hopen vooral dat dat snel weer meer controle is.
Het constant afzeggen van de leuke dingen maakt haar niet beter, en door mijn eigen fysiek weet ik heel goed dat je juist die dingen nodig hebt. Voor je positieve gevoel en om op te laden. Klinkt gek misschien maar ik ben van mening dat je dit niet weet tot je zelf in het schuitje zit. Viënna zelf heeft ook een hele duidelijke mening (just like her mom) en daarop vertrouwend weet ik ook zeker dat ze het me aangeeft wanneer er iets niet gaat.
Maandag (17/5/2021) hebben we weer een afspraak in het ziekenhuis.
Liefs, Dees
