***Deze blog bevat info over het grote geheim voor jonge kinderen ***
Waar moet ik beginnen. Sinterklaas, vanaf kleins af aan was dit echt mijn feestdag. Ik was erg jong toen ik achter het grote geheim kwam, maar leek de meest gelovige. Ik zwiepte mijn zusje van 3,5 jaar jonger op en maakte elk jaar weer een Sinterklaas-voorstelling. Zo een waar papa, mama en opa en oma voor moesten gaan zitten, die kei-lang duurde en ontzettend overdreven was. Het cassette bandje met Sinterklaas liedjes draaide ik letterlijk grijs en ik zong als hardste mee, natuurlijk inclusief dansje. Had mijn zusje geen zin? Dan wist ik haar zo om te praten. Begrijp dat toen ik dus zwanger werd, ik niet kon wachten om deze mooie traditie voort te zetten.
En zo begon het voor ons 2 jaar geleden, het eerste Sinterklaasfeest met Viënna erbij. Ze was nog geen 9 maanden, maar werd ontzettend verwend. Vorig jaar vierden we het groots, maar dan écht groots. Wat werd ze verwend en bedwelmd onder cadeautjes. Te veel, bizar veel, zoveel dat er tot vorige week op zolder nog cadeautjes stonden die ik daar even apart had gezet. Maar liefst dagen hadden wij een overstuur meisje. We gooide het op teveel cadeautjes, te overenthousiaste mensen etc. Maar we hadden beter moeten weten….
Maar hoe doe je dat dan? Jezelf gaan voorbereiden op iets wat er nog niet is en waarvan je nog niet weet in welke mate het aanwezig zal zijn…..
Toen wij jaren terug voordat ik zwanger werd al van de kinderarts te horen kregen dat onze dochter snel overprikkeld zou raken met waarschijnlijk een combi in hsp was dat toch ergens schrikken. Overlegd met de artsen was dat geen reden om onze kinderwens tegen te houden maar wel iets om op te gaan rekenen. Maar hoe doe je dat dan? Jezelf gaan voorbereiden op iets wat er nog niet is en waarvan je nog niet weet in welke mate het aanwezig zal zijn. Heel veel boeken lezen en informatie opzoeken online helpt, maar vooral je gevoel volgen, dat werkt het beste. En dat brengt ons op, voor nu, de volgende conclusie.
Sinds anderhalve week wordt er hier geen schoentje meer gezet. Twee keer hebben we het geprobeerd, om vervolgens de hele avond en nacht een huilend meisje te hebben. Mama, hoe komt Sinterklaas dan? Mama, komt hij dan in ons huis? Ben ik dan aan het slapen? Vragen, vragen en nog meer vragen. Vragen die ik nog niet had verwacht van zo’n klein meisje. (Laat het haar niet horen, want ze is een grooooooote meitttt!) Vragen die ik begrijp, maar lastig te beantwoorden zijn als ze dus zo klein zijn. Hoe ik ook antwoord geef, het gaat er niet in. Heel veel plassen en daarbij soms ook broekplassen, ineens zijn er ongelukjes. Super frustrerend. Slecht in slaap komen, slecht doorslapen en dromen, iets wat zó niet bij ons tut hoort. Bizar geobsedeerd door haar Nijnie. Haar knuffel die ze normaal echt in bed laat liggen, nu kan ze niet zonder. En dan nog hetgeen wat wij het minst van haar gewoon zijn, ze is ontzettend snel boos. In een fractie van een seconden is ze volledig uit haar doen. En daarom dat wij deze keuze voor nu hebben gemaakt.
En natuurlijk komen het bezoek van de Sint op school en pakjesavond (middag) eraan, waar ik haar nog niks over heb gezegd. Met de reden dat ik haar nu nog niet overstuur wil maken. Na morgenmiddag gaan wij pas met het hele Sinterklaas-circus mee. Bij veel kinderen met hsp werkt het omgekeerd, juist veel erover praten en duidelijk zijn wanneer er wat te wachten staat geeft dan rust. Maar voor ons meisje is dat voor nu nog te lastig. Bang is ze niet, ze vind het juist geweldig, haar enthousiasme en spanning zorgt voor de overprikkeling. Dat waar ze niet mee om kan gaan. En dat geeft niet, want daar helpen wij haar met alle liefde mee.
Dit is voor het eerst dat ze Sinterklaas echt meemaakt, dat ze het beleefd en alle spanningen in zich op neemt. De spanning van zichzelf, maar ook zeker van anderen. Morgen is het dus zover, dan begint het echt voor haar. Sinterklaas op school, voorafgaand spreek ik met de juf en ik hoop ontzettend dat ze er voor haar zijn wanneer het haar teveel wordt. De middag hebben we rust en geen plannen, slapen zal ze niet doen, dus in de middag maken we een mini-aftelkalender, iets waar Viënna heel goed op gaat. Dit geeft haar houvast en daardoor weet ze precies wanneer haar wat te wachten staat. Zo zullen er 4 vakjes op komen, het aftellen naar zondagmiddag, pakjesmiddag.
Nadat de cadeautjes uitgepakt zijn gaan we verder in rust, geen mensen die blijven eten of een lange zit. Ze mag net als vorig jaar één cadeau kiezen om dan mee te spelen…..
En dan denk je misschien middag? Het is toch pakjesavond? Wij kiezen bewust voor een middag, één middag en die is bij ons thuis. In Viënna haar vertrouwde en veilige omgeving. Er word geen gek verhaal verteld waarom er ineens cadeautjes zijn, die zijn er gewoon wanneer ze wakker wordt. Zolang ze geen vragen stelt houden we dat zo i.p.v. een heel Pietenverhaal, bonzen op de deur of wat dan ook. Nadat de cadeautjes uitgepakt zijn gaan we verder in rust, geen mensen die blijven eten of een lange zit. Ze mag net als vorig jaar één cadeau kiezen om dan mee te spelen. De overige cadeaus gaan even aan de kant. Het eten is net als elke zondag. Na het eten is er nog wat tijd om te spelen of televisie te kijken. Zo creëren we rust in haar hoofd en kan ze de prikkels van de middag verwerken.
De feestversiering haal ik weg na deze middag zodat ze dat niet extra in zich op neemt, de boekjes over Sinterklaas en Sinterklaasstickers blijven nog even liggen. Dit puur voor het verwerken van deze gekke dagen.
Misschien klinkt dit alles wat zweverig voor je. Misschien denk je, oh wauw hier had ik nog nooit van gehoord. Of wie weet denk je heel wat anders. Voor je je mening geeft wil ik je vragen om je in te lezen in wat hsp is.
Voor mij is deze blog misschien wel een van de persoonlijkste ooit, dit omdat ik niet heel veel deel over Viënna haar ontwikkeling, een bewuste keuze. Maar dit moest ik met jullie delen, het is belangrijk dat meer mensen te weten komen over het hoe en wat.
Liefs, Dees.
