Het is net 54 minuten 8 maart, toen ik jou aan mocht pakken. Na een lange droombevalling was jij daar eindelijk. Je hebt moeten strijden, moeten vechten maar gewonnen, ons kleine sterke meisje en dan nu ben je opeens twee en een half.
Twee wat een prachtige leeftijd maar ook zeker wel een uitdaging. Wij genieten ervan maar soms word het even te veel en vind jij je rust terug op de gang. Je hsp dat maakt jou oh zo bijzonder maar zorgt er ook voor dat jij niet altijd een onbezorgd meisje bent, je bent met alles bezig ook dingen die jij nog niet hoort te weten.
Een paar voorbeelden van de afgelopen week: Ik weet niet waar jij hebt gehoord dat er een poes overleden was bij jou oompjes want papa en mama bespreken deze dingen niet met jou. Toch moest en zou je maandag een tekening maken want het poesje was een ster. Dagen later, we zitten in de bank, ‘oma? Weet je dat kleine oma een sterretje is?’ Geef daar maar eens antwoord op. Tranen in mijn ogen zo mooi maar dit hoort niet. Een dag later, we zijn op de psz en jij speelt aan de andere kant van het klaslokaal. De juf praat over dat kinderen niet in de klas mogen gillen. Minuten later, mama je mag niet gillen hè? En start in het ‘liedje’ maak geen ruzie. Je pakt een puzzel, oh Viënna zegt de juf deze is wel erg lastig hoor want alle stukjes passen. Viënna legt hem.. en dan ineens is alles je teveel. Nachten verdriet in je slaap, gillen, dromen de hele shabang! Oh tut wat ben jij mooi en bijzonder.
En begrijp me niet verkeerd mijn kind negeert me ook, zit met haar vinger in haar neus en daagt me uit. Maar laten we even eerlijk zijn welk kind doet dat niet?!
Het laatste halve jaar maak je geen stapjes meer vooruit, het zijn sprongen geworden. Van uit kleine woordjes worden het niet alleen zinnen maar hele verhalen. Je weet precies wat je wilt en bent niet in voor trucs om je wat om te praten. Je bent een echt buitenmeisje maar zeker geen waaghals. Je ziet snel gevaar en bent liever wat voorzichtig dan rauw.
Momenteel zit je vol van verjaardagen elke dag is het Viënna schooltje toe want Viënna jarigggggg!! En dan komt toch die teleurstelling want helaas tut school duurt nog eventjes en jarig zijn, dat ben je pas geweest. De afgelopen periode kregen wij de ene klap na de andere ziekte, gemis het kon niet op. Daarom besloten we vandaag het leven extra te vieren want elke dag moet toch een feest zijn, waarom vieren we niet alle mooie momenten en mijlpalen. Dan heb ik het niet over veel visite, kado’s en noem het maar op. Maar samenzijn met familie, genieten van het kleine en samen het leven vieren. Dus we maakte een uitnodiging video voor in de familie app en nodigde opa’s, oma’s en haar tanties uit voor een (gluten/melk/noten vrij) taartje. Ik kon het niet laten om een beetje te versieren vandaag dus we maken er vanavond een mooie avond van, samen, zoals het hoort.
Komende zondag deel ik met jullie de foto’s. Nu gaan we het leven vieren.
Cheers!
