Mandy was 18 jaar toen zei de kans kreeg om een winkel over te nemen, door haar leeftijd besloot zij het niet te doen en dit is wat daarop volgde:
Wat had ik een spijt, een eigen zaak, dat was altijd mijn droom. Toen ik dus wat later een relatie kreeg heb ik mijn vriend direct duidelijk gemaakt dat wanneer deze kans zich weer voor zou doen, ik hem met beide handen aan zou grijpen. En dat gebeurde, 5 jaar later om precies te zijn. De kans deed zich weer voort en ik volgde mijn droom. Een eigen winkeltje met tijdschriften, wenskaarten, cadeau-artikelen en een PostNL punt. Wat genoot ik ervan!
De winkel die ik overnam had iets speciaals, de zaak zat namelijk al jaren in de familie. Ooit begon deze zaak als De Blokshop, een winkel van mijn oom en vader samen. Een jaar voordat de zaak gedeeltelijk van mij werd was er een personeelstekort. Ik was zelf werkloos en er werd me gevraagd of ik daar wilde komen werken, jazeker! Hoe leuk is het om samen met je familie te mogen werken. Ik werkte er een jaar toen mijn oom andere toekomstdromen had, hij wilde wat anders gaan doen en vroeg me of ik de plaats naast mijn vader in wilde nemen. Dat wilde ik heel graag! Ik was 23 jaar en had mijn eigen winkel, iets waar ik sinds mijn 18e van droomde.
Elke dag reed ik 50 minuten heen en 50 minuten terug, maar dat maakte niet uit. Ik en mijn vriend woonde beiden nog thuis en we hadden geen kinderen. Want kinderen? Dat kwam later wel. Wat we wel graag wilde was een eigen huis zodat we konden gaan samenwonen. En zo kochten wij dus ons eigen huis, een echt klushuis wel te verstaan. Haast? Dat hadden we niet tot het moment dat we halverwege de verbouwing waren. Ons huis was helemaal kaal en ik had een positieve zwangerschapstest… Dit was toch even niet hoe we het voor ons hadden gezien, maar het kindje was zeer zeker welkom. De haast kwam er in, ons huis was op tijd klaar en begin januari 2016 werden wij ouders van onze mooie lieve dochter.
Ik kreeg super veel vragen en misschien nog wel meer twijfel in mijn hoofd. Moet ik wel doorgaan met mijn eigen droom…..
De vrije dagen die ik met haar had genoot ik volop, ik werkte deze tijd altijd nog 4 á 5 dagen per week. Na een half jaar dacht ik, is dit het nou? Ik maak mijn dochter om 7.00 uur wakker, breng haar naar de oppas en om 19.00 uur haal ik haar weer op. Dan is het snel eten koken, eten en haar naar bed brengen. Dit is toch echt niet hoe ik het voor me zag. Wil ik dit eigenlijk nog wel? En wat als we graag nog een kindje willen in de toekomst? Hoe gaat dat zich dan vormgeven? Ik kreeg super veel vragen en misschien nog wel meer twijfel in mijn hoofd. Moet ik wel doorgaan met mijn eigen droom?
Ik besloot voor mijn dochter te gaan, deze tijd komt nooit meer terug. Binnen een half jaar was mijn winkeltje verkocht en zette iemand anders mijn droom voort. Mijn gezin zette ik op nummer één en dat was ook zeker voor mij de juiste beslissing.
Inmiddels zijn we wat jaartjes verder, is mijn kleine meisje bijna 5. Spijt heb ik niet van mijn keuze, maar ik mis het werken en het gezellige, kleine winkeltje ontzettend. Wat ik ook mis zijn de leuke collega’s en het contact met mensen. Als mijn jongste straks naar de basisschool gaat, zou ik het wel heel graag weer willen doen. Al denk ik dat het kleine knusse winkeltje niet meer de toekomst is.
Op dit moment ben ik nog fulltime moeder en probeer ik tussen de schooltijden en slaapjes mijn nieuwe eigen bedrijf op te zetten. Als ik iets heb geleerd van dit allemaal is dat je hart volgen altijd de juiste keuze is. Soms doen je keuzes pijn, maar er komen altijd weer nieuwe kansen aan.
Lieve Mandy, bedankt voor het delen van jou verhaal. Je mag ontzettend trots op jezelf zijn, een eigen zaak op je 23e is een hele prestatie. Ik wens je veel succes en geluk in de toekomst en hoop dat je eigen bedrijf, de Bedruk Fabriek, mag groeien in de richting die jij graag ziet. Klik hier om de Bedruk Fabriek op Instagram te volgen.
Liefs, Dees.
Wil jij ook jou dreamjob delen? Of heb jij een ander verhaal waar ik je mag over interviewen? DM me op instagram.
