Ik was 18 toen ik net weer begonnen was met school na een lange tijd thuis te hebben gezeten met depressieve klachten. Ik wilde graag mijn niveau 1 diploma behalen maar toch vermoedde ik al mijn zwangerschap. Ik vertelde het in goed vertrouwen tegen, wat ik dacht, een vriendin. Jammer genoeg was de vriendschap niet van twee kanten en vertelde ze het door tegen de hele klas. Toen mijn klasgenoten raar tegen me gingen doen begon ik me steeds ongelukkiger op school te voelen en ging met tegenzin naar school. Dit heb ik niet volgehouden en ben dus van school gegaan.
Ik had een mega voorgevoel dat ik zwanger zou zijn maar er was niemand die me geloofde. Ik ging een aantal keer naar de dokter toe die me keer op keer vertelde dat ik niet zwanger was. Ik ging er vanuit dat ik dan misschien schijnzwanger zou zijn. Ik gebruikte tenslotte ook gewoon de pil, maar die was niet altijd even betrouwbaar door mijn vroegere eetproblemen.
Toch ging ik zelf ook thuis nog testen, ik schrok me rot toen ik maar liefst 3 positieve testen in mijn handen had. Het blijkt dat door het gebruik van de pil je zwangerschap dus minder snel zichtbaar is op zwangerschapstesten. Ik liet de positieve test aan mijn moeder zien, maar die was echt niet blij met dit nieuws.
ik bleek al 17 weken en 4 dagen zwanger van een meisje! Ondanks mijn voorgevoel ben ik me rot geschrokken, ik was al zover en ik had nog niks. Alles moest nog geregeld worden…
De relatie met mijn dochters vader was de dag voor dat ik een test deed uitgegaan, we waren nog maar een paar maanden samen en hadden veel ruzie. Ik wilde het hem direct laten weten en stuurde hem een filmpje, hij geloofde het niet maar kwam wel meteen naar me toe. We hebben heel veel gepraat en besloten er toch echt samen voor te gaan. Een aantal dagen later mocht ik al komen voor een eerste echo, ik bleek al 17 weken en 4 dagen zwanger van een meisje! Ondanks mijn voorgevoel ben ik me rot geschrokken, ik was al zover en ik had nog niks. Alles moest nog geregeld worden en mijn kamer was echt te klein om samen met een baby te gaan delen.
Nadat de echo gemaakt was liet ik deze zien aan mijn moeder en zusjes. Ondanks dat mijn moeder flink geschrokken was en niet heel blij was met mijn zwangerschap, sloeg ze nu om. Ze smolt bij het zien van de echo foto, mijn zusjes waren zo blij voor ons. Helaas was de reactie van mijn vriend zijn vader niet zo fijn, hij wilde er absoluut niks mee te maken hebben.
We hebben het bekend gemaakt aan vrienden gemaakt door middel van een foto waarop we wel wat verbaasde reacties kregen. Nooit heb ik eraan gedacht het kindje te aborteren of te laten adopteren, vanaf het eerste moment was het kindje welkom ondanks dat het vroeg was.
De zwangerschap vorderde en we moesten naar De Beschermtafel*, dit omdat we beiden een rugzakje hebben. Vervolgens kwam er nog een onderzoek van de raad van de Kinderbescherming, de zwangerschapsperiode verliep daarom erg stressvol en echt genieten zat er niet in voor ons. Ook kregen we best wat nare reacties over mijn leeftijd wat natuurlijk nooit leuk is, gelukkig kregen we ook positieve reacties. Ik ben erg blij dat ik bij mijn moeder kon blijven wonen tijdens onze zwangerschap. We verbouwde mijn kamer zodat er plek zou komen voor de baby.
***Meer informatie over wat De Beschermtafel is? Klik dan hier.***
Twee dagen voor mijn bevalling begon was ik erg onrustig, onze dochter lag erg laag ingedaald. Ik was 38.2 weken zwanger toen om 10.00 uur mijn vliezen braken. Vrij kort daarop begonnen ook de weeën die ik tot 18.56 uur thuis wist op te vangen. Toen ik getoucheerd werd bleek dat ik al 8 cm ontsluiting had en we dus direct naar het ziekenhuis moesten, mocht ik in het ziekenhuis willen bevallen.
De autorit was vreselijk, aangekomen in het ziekenhuis kreeg ik direct persdrang. Ik viel kort weg want ik was echt ontzettend moe van de hele dag de weeën opvangen. Het persen ging niet snel genoeg, mijn dochter haar hartslag daalde en ik kreeg een knip. Ze moest er nu uit! Was dat niet gelukt, dan waren we een paar minuten later de O.K. opgereden om haar direct te halen. Gelukkig kwam onze gezonde dochter snel ter wereld en gaven wij haar de naam; Melody-Jolie. Bij de bevalling waren Melody haar vader en mijn moeder.
Eenmaal thuis gekomen brak de kraamperiode aan en maakte onze familie en vrienden kennis met onze mooie dochter. De reacties waren zo blij en emotioneel. Ook op straat kregen we hele mooie reacties, vooral over haar haar.
Momenteel woon ik nog thuis samen met mijn dochter die inmiddels 1 jaar is, zelf ben ik nu 20. Ik ben hard aan mezelf aan het werken en ga ook weer trauma-therapie volgen. Ik vind dat erg lastig te combineren samen met de zorg voor onze dochter. Momenteel wonen de papa van Melody en ik apart, maar zijn we wel op zoek naar een huisje samen. De wachtlijsten zijn enorm lang, dus dat duurt nog wel even.
Ik denk dat wanneer ik op een wat latere leeftijd een kindje had gekregen het financiële deel een stukje beter zou zijn. Ook denk ik dat ik me dan persoonlijk beter zou hebben gevoeld en me beter had kunnen voorbereiden. In de ideale situatie had ik mezelf met een kindje gezien rond mijn 24ste, maar ik mag nu al van het moederschap en mijn mooie dochter genieten. In de toekomst zouden we graag nog een kindje krijgen, maar dan heb ik het echt pas over een jaar of 5. Sowieso pas wanneer we alles goed op orde hebben.
Lieve Noa, bedankt voor het delen van jou verhaal. Je eerlijke en open antwoorden vind ik kracht uitstralen. Melody-Jolie kan zich geen lievere mama wensen.
Wil jij graag Noa en haar prachtige dochtertje volgen? Volg haar dan op Instagram @mommy_and_melody of klik hier.
Wil jij ook je verhaal met mij delen? Stuur me dan een DM op Instagram of stuur een email.
XoXo Dees
